И кога ќе бидеш тага, заедно ќе ја исплачеме, а на сонцето заедно ќе му се насмевнеме
Нека боли, да знам дека сум жива
Ти си и казна и бесмртност за моето срце
И кога ќе бидеш рапав глас во глувото утро, заедно ќе молчиме, а на грабливецот ќе му запееме
И нека стега, да знам зашто дишам
Ти си причина за сон, мое виножито без дожд
И кога ќе бидеш страв, заедно ќе се плашиме, а на облакот збогум ќе му кажеме
Нека крвари, да знам дека не сум засекогаш тука
Ти си слобода за роб без љубов, светлина во ноќ без месечина
И кога ќе бидеш несоница, заедно ќе бдееме во ноќта, а месечината ќе ја благословиме
И нека мижи, да знам дека е благослов да те гледам
Ти си потреба без навика, храна која ме одржува во живот
И кога ќе бидеш балада на скршено срце, заедно ќе заздравуваме, а ветрот ќе го испратиме
И нека биде ништо, јас знам дека имам се.
No comments:
Post a Comment